Vincenzo Cesare Dapino was de eerste bevelhebber van de ‘Eerste Gemotoriseerde Groep’, een eenheid van het Koninklijk Italiaans Leger die deelnam aan de Slag bij Monte Cassino. Hij werd gedreven door zijn trouw aan de koning en zijn wens om Italië te bevrijden van de Duitse bezetting, maar moest daarbij heel wat moeilijkheden doorstaan.
In 1912 werd de Italiaan Vincenzo Cesare Dapino aangesteld als tweede luitenant van de Alpine troepen. Tijdens de Eerste Wereldoorlog vocht hij mee in de Libische Oorlog en in de oorlog in Ethiopia. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was hij actief in Albanië en kreeg hij de zilveren medaille voor Militaire Eer. Terwijl sommige generaals de opdracht weigerden, accepteerde Dapino het bevel over de ‘Eerste Gemotoriseerde Groep’, de eerste brigade van het Italiaanse Koninklijk Leger die deelnam aan de Slag bij Monte Cassino, onder leiding van het Amerikaanse 5e Leger.
Dapino werd niet alleen gedreven door zijn trouw aan koning en vaderland, maar ook door zijn diepe wens om Italië te bevrijden van de Duitse bezetting.
De ‘Eerste Gemotoriseerde Groep’ telde circa 5.000 manschappen. Na een strenge keuring en training waren de Amerikanen overtuigd van de kwaliteiten van de groep, maar hun materieel vond men onvoldoende. Op de eenheid rustte de zware verantwoordelijkheid om de militaire eer van het Italiaanse leger te verdedigen.
Dapino had al veel moeilijkheden weten te overwinnen. Hij voerde de ‘Eerste Gemotoriseerde Groep’ aan tijdens de Slag om Monte Lungo. Na de eerste gevechten, waarbij aan Italiaanse kant veel slachtoffers vielen, raakte Dapino fysiek gesloopt en werd hij vervangen door generaal Umberto Utili. Vicenzo Dapino werd onderscheiden met de Militaire Orde van Savoie en in 1952 gepromoveerd tot luitenant-generaal van de Reserve.
