​​​​Stanisław Kolasiński był żołnierzem Armii Polskiej. Po klęsce w 1939 r. udał się do Francji, aby dołączyć do tamtejszych sił polskich. Z Francji przeniósł się do Anglii, gdzie przeszedł szkolenie spadochronowe. W 1943 r. powrócił do Polski jako komandos Armii Krajowej.

​​Stanisław urodził się 16 listopada 1916 roku. Służył w polskiej armii i został ranny podczas walk we wrześniu 1939 roku. Uciekł ze szpitala, a następnie przedostał się do Francji, aby dołączyć do tamtejszych sił polskich. Jako oficer 3 Dywizji Piechoty brał udział w obronie Francji.   

​Po klęsce Francji Stanisław ewakuował się do Wielkiej Brytanii, gdzie powierzono mu dowództwo plutonu 5. kompanii 1. brygady strzelców. Jednak we wrześniu 1942 r. zgłosił się na ochotnika do służby w okupowanej Polsce, a następnie został wysłany na szkolenie do Cichociemnych: elitarnych spadochroniarzy do zadań specjalnych. Szkolenie było bardzo wymagające. Z ponad 2400 kandydatów tylko jedna czwarta była w stanie je ukończyć.  

​Stanisław złożył przysięgę żołnierza Armii Krajowej i w nocy z 13 na 14 marca 1943 r. został zrzucony do Polski. Przydzielono go do oddziału we Lwowie. Brał udział w akcjach sabotażowych, likwidacji zdrajców i działaniach zbrojnych przeciwko Ukraińskiej Powstańczej Armii. Formacja ta była paramilitarną i partyzancką organizacją powstałą w 1942 r., która walczyła z Armią Czerwoną, Polskim Państwem Podziemnym i III Rzeszą o niepodległą i nacjonalistyczną Ukrainę. Żołnierze UPA brali udział w masakrach polskiej ludności cywilnej na Wołyniu i w Galicji Wschodniej w latach 1943-44.   

​Podczas Akcji “Burza” Stanisław był dowódcą kompanii 19 Pułku Piechoty Armii Krajowej. Został złapany w czasie obławy, podczas której Niemcy aresztowali wszystkich mężczyzn we wsi i następnie wysłali ich do obozów w środkowych Niemczech. Stanisław został przydzielony do Organizacji Todt pod Hamburgiem i musiał wykonywać prace przymusowe. Jednak na przełomie kwietnia i maja 1945 r. uciekł z obozu i przedostał się przez linię frontu na pozycje brytyjskie. 

​Po wojnie nie mógł wrócić do Polski. Pracował jako tapicer, a w 1951 r. wyjechał do Niemiec Zachodnich. Oficjalnie pracował jako kierownik sklepu, ale pracował również dla CIA jako kierownik szkoleń w Monachium i Haidelbergu. Szkolił spadochroniarzy, którzy mieli zostać skierowani do komunistycznej Polski, podobnie jak “Cichociemni” podczas II wojny światowej.  

​Zmarł 19 listopada 1996 r., 8 dni po powrocie na stałe do Polski.