Validio Mantovani był pracownikiem fabrycznym i członkiem mediolańskich Grup Czynu Patriotycznego (Gruppi di Azione Patriottica). Został stracony przez nazistów za swoją działalność w ruchu oporu wraz z pięcioma innymi partyzantami w 1944 roku.

Validio Mantovani urodził się 20 października 1914 r. w miejscowości Ariano Polesine, położonej między Wenecją a Bolonią, a jego rodzina była silnie ugruntowana w socjalistycznych poglądach. Po dojściu do władzy ruchu faszystowskiego rodzina Mantovanich doświadczyła represji i aktów przemocy ze względu na swoje polityczne preferencje. W 1924 r. przenieśli się oni do Mediolanu. Validio znalazł pracę w fabryce Pirelli Sapsa i nawiązał kontakt z partią komunistyczną, która była popularna w przemysłowych regionach północnych Włoch.   

Po rozpoczęciu niemieckiej okupacji północnych Włoch w 1943 r. Validio stał się ważnym członkiem Gruppi di Azione Patriottica (w skrócie: GAP). GAP wykonywały ryzykowne zadania, takie jak ataki na jednostki i kwatery główne wroga oraz zabójstwa niemieckich i włoskich oficerów Republiki Socjalnej, faszystowskich przywódców i szpiegów. 

Jedną z pierwszych akcji, w której Validio wziął udział, był nieudany zamach na Gino Gattiego 20 października 1943 roku. Gatti był kapitanem Republikańskiej Gwardii Narodowej (Guardia Nazionale Repubblicana) i znany był z torturowania partyzantów. Validio został następnie awansowany na dowódcę oddziału Gramsciego, mniejszej grupy w ramach GAP. W jej szeregach brał udział w licznych akcjach w Mediolanie, w tym w udanym zamachu na Aldo Resegę, mediolańskiego urzędnika faszystowskiego w dniu 17 grudnia 1943 roku. Ze względu na swoje osiągnięcia, Validio został przeniesiony do Genui, gdzie pełnił funkcję zastępcy dowódcy lokalnego GAP. 

26 lipca 1944 r. Validio został schwytany z powodu podejrzewanego udziału w serii ataków w Genui. Został wysłany do więzienia San Vittore w Mediolanie, gdzie jego ojciec, Rottilio, był również przetrzymywany za zaangażowanie w działania ruch oporu. 31 lipca 1944 r. Validio, Rottilio i czterech innych partyzantów, w tym siedemnastoletni chłopiec, zostało straconych w pobliżu Mediolanu. W sumie siedmiu członków rodziny Mantovanich zostało zamordowanych za działalność konspiracyjną.