Odilo Globocnik był dowódcą SS i policji w dystrykcie lubelskim, odpowiedzialnym za realizację akcji „Reinhardt”, mającej na celu wymordowanie około dwóch milionów Żydów w Generalnym Gubernatorstwie w okresie od marca 1942 r. do listopada 1943 r. 

Odilo Globocnik urodził się w 1904 roku w Trieście, w ówczesnym Cesarstwie Austro-Węgierskim. Jego ojciec był Słoweńcem, matka pochodziła z serbsko-chorwackiej rodziny z terenu Węgier. Po I wojnie światowej zamieszkał w austriackiej Karyntii, gdzie od lat 30. XX w. był aktywnym członkiem ruchu nazistowskiego. Swoją pozycję zawdzięczał bliskiej współpracy z dowódcą SS i policji politycznej Heinrichem Himmlerem. W 1938 roku, po przyłączeniu Austrii do Niemiec, Globocnik objął stanowisko zwierzchnika NSDAP Wiednia (Gauleiter). 

Wziął udział w niemieckiej inwazji na Polskę we wrześniu 1939 r., a w listopadzie objął funkcję dowódcy SS i policji w dystrykcie lubelskim, wchodzącym w skład Generalnego Gubernatorstwa. Z pełnym zaangażowaniem i przy wsparciu Himmlera realizował założenia polityki nazistowskiej, zajmując się m. in. likwidowaniem polskiej inteligencji, budową obozu koncentracyjnego pod Lublinem oraz kontrolowaniem żydowskiej siły roboczej. Działania te stanowiły pierwszy krok w planach przekształcenia Lubelszczyzny w „bastion niemieckości na wschodzie”. Wiązało się to bezpośrednio z eksterminacją ludności żydowskiej oraz wysiedleniami Polaków, w ramach których od listopada 1942 r. do sierpnia 1943 r. zmuszono do opuszczenia domów co najmniej 110 tys. mieszkańców Zamojszczyzny, z czego niemal połowa trafiła na roboty przymusowe w III Rzeszy lub do obozów koncentracyjnych.  

Kulminacją kariery Globocnika było przejęcie dowództwa akcji „Reinhardt”, mającej na celu wymordowanie Żydów na terenie Generalnego Gubernatorstwa. Globocnik nadzorował budowę obozów zagłady w Bełżcu, Sobiborze i Treblince, działalność warsztatów pracy przymusowej dla Żydów, a także grabież żydowskiego mienia. Operacja rozpoczęła się 16 marca 1942 r. od rozkazu likwidacji lubelskiego getta. W ramach akcji „Reinhardt” w ciągu 20 miesięcy Niemcy zamordowali ok. 2 milionów Żydów. 

We wrześniu 1943 r. Globocnik objął stanowisko starszego dowódcy SS i policji w Strefie Operacyjnej Wybrzeża Adriatyku w Trieście. Awans miał zatuszować oskarżenia o malwersacje finansowe, których dopuścił się w Lublinie. W momencie wejścia aliantów, Globocnik uciekł do Karyntii pod koniec kwietnia 1945 r. 31 maja został schwytany przez żołnierzy brytyjskich i osadzony w więzieniu w Paternion, gdzie tego samego dnia popełnił samobójstwo. Został pochowany w nieoznaczonym grobie.