Zwracała na siebie uwagę niestandardowym podejściem do życia, kolorowymi strojami i programem, w którym łączyła tańce rosyjskie i chińskie ze współczesną modą. Stała się sławna dzięki charakterystycznym tańcom i egzotycznej urodzie. Dzisiaj tablica wmurowana w bruk, umieszczona przed Teatrem Renesansowym w Berlin-Charlottenburg, upamiętnia tancerkę i ofiarę Holocaustu, Tatjanę Barbakoff.
Tatjana Barbakoff urodziła się jako Cilly Edelberg na Łotwie w sierpniu 1899 r. Pochodziła z żydowskiej rodziny z korzeniami rosyjsko-chińskimi. Barbakoff zaczęła tańczyć już w dzieciństwie. Jej pochodzenie i styl tańca złożyły się na egzotyczną aurę, która otaczała ją jako artystkę.
Podczas pierwszej wojny światowej Tatjana poznała niemieckiego oficera Georga Waldmanna. W 1918 r. Tatjana wyjechała z nim do Niemiec, gdzie się pobrali. W kolejnych latach stali się sławną parą artystów, znaną jako Tatjana Barbakoff i Marcel Boissier. Razem podróżowali po Niemczech i występowali w miastach takich jak Frankfurt, Düsseldorf i Berlin. W roku 1925 para osiadła w Berlinie. Tatjana stała się sławna dzięki wieczorom tanecznym „Berliner Tanzabend”. Rozstała się Boissierem i związała się z artystą Gertem Wollheimem.
Po dojściu nazistów do władzy w 1933 r. dzieła Gerta określono mianem Entartete Kunst (zdegenerowanej sztuki). Para przeniosła się do Francji, gdzie Wollheim założył Freier Deutscher Künstlerverband (Związek Wolnych Artystów Niemieckich), a Tatjana kontynuowała karierę tancerki. Przez pewien czas byli bezpieczni, ale po inwazji nazistowskich Niemiec na Francję w 1940 r. zostali aresztowani.
Po pewnym czasie ich zwolniono. Para uciekła do Nicei, starając się uniknąć aresztowania, ale na próżno. W styczniu 1944 r. Tatjana została aresztowana przez Gestapo i przeniesiona do obozu w Drancy. W lutym deportowano ją do Auschwitz, gdzie od razu po przybyciu została wysłana do komory gazowej.